De roos is een van mijn favoriete bloemen, zowel in de tuin als in symboliek. En omdat dit geen blog is over tuinieren, ga ik het over de symboliek hebben die de roos heeft en wat zij ons vertelt over het spirituele pad.

Bij de symboliek van de roos hoort spirituele bloei, bloei die je bereikt als je een bepaalde mate van spirituele ontwikkeling doorgemaakt hebt. En daar is het een prachtige bloem voor: ze ziet er mooi uit, ze ruikt lekker en ze heeft vele lagen.

De doorns

Maar bij de roos hoort ook de symboliek van de doorns. Een symboliek waar niet veel over gesproken wordt. Ook pas nog zag ik dat terug in iets wat er op Facebook gedeeld werd. De schoonheid van de roos, van het bereikt hebben van de spirituele bloei, maar zonder de doorns.

De weg naar spirituele groei kun je zien als de weg omhoog langs de steel. En aan die steel zitten de doorns en elke doorn staat voor angst, oude pijn, een beperkende overtuiging, twijfel of boosheid. Voor “zo hoort het” of juist “dat hoort toch niet”. Voor (zelf-)oordeel en de pijn van dualiteit. Van uit onze comfort-zone stappen. En om spiritueel te kunnen groeien, zullen wij de doorns moeten accepteren, zullen we uit onze comfort-zone moeten stappen, voordat we verder kunnen.

En na elke doorn voelen we ons lichter, want elke keer zijn we een stukje ballast van ons ego kwijt. Mijn ervaring is dat elke doorn mijn leven verrijkt heeft, mijn liefde, geluk en compassie vergroot heeft. En de ene doorn is lastiger dan de andere. Ik denk dat ik over sommige doorns zelfs jaren gedaan heb. En andere zijn als sneeuw voor de zon verdwenen, alleen maar door ze te erkennen.

Is spirituele ontwikkeling dan allemaal kommer en kwel? Nee, gelukkig niet. Er zitten doorns op de steel, maar er zijn ook hele stukken gladde steel, waar de groei plezierig is, waar we voluit kunnen genieten.

De bloem

Het bereiken van de bloem is ook niet iets wat ineens gebeurt. Tijdens je ontwikkeling op het spirituele pad, opent de knop van de roos zich in je hart, in je ziel. Als je net begint is het nog een vaste knop en vaak ervaar je nog helemaal niets van de roos, weet je niet eens dat je het in je hebt. Maar naarmate je verder groeit, opent de bloem zich tot volle bloei.

In het begin heb ik dit al aangegeven, maar ik herhaal het hier weer even. De roos is een prachtig symbool voor spirituele ontwikkeling door hoe mooi ze is, hoe lekker ze ruikt en door haar gelaagdheid.

Hoe mooi de roos is, staat symbool voor schoonheid in de fysieke wereld. Er gaat van mensen die spirituele bloei hebben bereikt een bepaalde schoonheid uit, niet zozeer door uiterlijk, maar door hoe ze zich door het leven bewegen, hoe ze staan, de rust die ze uitstralen.

De geur van de roos is de schoonheid in de astrale wereld. Mensen die spirituele bloei hebben bereikt, stralen een bepaalde harmonie met het Universum uit en je voelt je op je gemak bij deze mensen. Er is liefde en die liefde is onvoorwaardelijk. Een roos verspreidt haar geur, zonder er iets voor terug te verwachten, zonder erover na te denken. Het is er voor iedereen.

De vele lagen van bloemblaadjes van een roos geven aan dat spirituele bloei alleen kan ontstaan als het op alle vlakken van je leven is. Als er diepte in zit. Als je bijvoorbeeld liefde uitstraalt op de Biodanza, maar je collega’s als oud vuil behandelt, is er geen spirituele bloei.

Alleen of samen

Je kunt je in je eentje wijden aan je spirituele pad, maar je kunt ook een groep of een leraar zoeken. In je eentje kun je een heel eind komen, maar het is veel moeilijker, omdat je veel spiegels en uitdagingen mist.

Bij een leraar zul je moeten afwegen of het de goede leraar voor je is. Daagt hij/zij je uit, gooit hij/zij overtuigingen overhoop, terwijl hij/zij er tegelijk voor je is? Dan heb je waarschijnlijk een leraar die veel voor je kan betekenen. Er zijn ook leraren die alleen uitdagen en overtuigingen overhoop gooien, maar er niet voor je zijn. Daar kun je nog steeds veel van leren, maar het brengt ook risico’s met zich mee. Heb je een leraar bij wie alles lief en aardig is, dan is dat heel bevestigend, maar is de kans op spirituele ontwikkeling wel heel erg klein.

Bij een groep geldt een beetje hetzelfde als bij een leraar en veel groepen worden ook geleid door een leraar. Bij een groep geldt ook nog dat er de veiligheid moet zijn om jezelf te kunnen zijn, om je doorns te kunnen delen, terwijl tegelijkertijd de andere leden spiegels blijven. Een heel diverse groep is in mijn ervaring vaak de beste voor het snel tegenkomen van veel doorns en dus een snellere groei.

Zowel bij een leraar als een groep geldt, dat je je vertrouwen moet kunnen geven, omdat je anders altijd achter een pantser blijft en er dus niets binnen kan komen. En dat is zonde van je tijd en geld.

Conclusie

Spirituele groei gaat gepaard met pijn, weerstand en twijfel. En spirituele bloei is al die pijn, weerstand en twijfel waard.

Als je de doorns niet ervaart, bewandel je waarschijnlijk geen spiritueel pad, maar heb je een hobby. Niets mis mee, zolang je het maar doorhebt.

En probeer je al van alles door boeken en youtube, maar lukt het je niet om je in je eentje (verder) te ontwikkelen, zoek een goede leraar of goede groep. En dit kan allerlei vormen aannemen: een individuele leraar, een leraar die workshops geeft en waar je regelmatig naartoe kunt om je verder te ontwikkelen, een workshop of retraite van meerdere dagen of een groep die regelmatig bij elkaar komt.

Ons favoriete pad is natuurlijk Tantra, een pad waarin je heel veel doorns tegen kunt komen, maar ook heel veel kunt genieten. Er zijn natuurlijk ook andere paden, het ene intensiever dan het andere, zoals Biodanza, Boeddhisme, Sjamanisme en nog veel meer.

Waar wij nu benieuwd naar zijn is: Welk spiritueel pad heeft jou het meeste opgeleverd?
Namasté